چند نفرو میشناسم که از همه چیز تو دنیا متنفرن و راجع به هرچی باهاشون حرف میزنی میگن "مزخرفه!"

و بیشتر از همه از خانوادشون بدشون میاد...

اونجور که من فهمیدم حاضرن هرچی دارن رو بدن تا خانوادشون دست از سرشون بردارن.

میدونم دارم یه سری حرف کلیشه ای رو تکرار میکنم اما انگار بعضی وقت ها یادمون میره واقعا چی داریم.

مامانم همیشه بهم میگه:«قدر اطرافیانت رو بدون. ما نمیدونیم زندگی ممکنه چقدر بهمون وقت بده پس تا وقتی میدونی پیششون باش تا بعدا حسرت نخوری.»

چند روز پیش توی پارکت کردن اتاقم به بابا کمک کردم.

کار زیادی نکردم ولی کار خسته کننده و طولانیی بود...

اما اینکه با بابام وقت میگذروندم و با هم یه کاری انجام میدادیم واقعا از خسته کتتدگیش کم میکرد و میتونم بگم ازش لذت بردم

و الان هربار میرم تو اتاقم و زمین رو میبینم ، لبخند میزنم چون یادم میوفته "من و بابا با هم اینکارو کردیم"

احتمالا این جمله هارو هزار بار شنیده باشین ولی جدا...

با خانوادتون بیشتر وقت بگذرونین. حتی اگه بعضی رفتاراشون دیوونتون میکنه و براتون قابل تحمل نیست یا هرچیز دیگه ای. دیر یا زود متوجه میشین چه لطفی به خوتون کردین:)