حتما شازده کوچولو رو خوندین :)

برین ادامه مطلب...

اخترک ب612. 

این جمله شمارو یاد چیزی نمیندازه؟

تا حالا سعی کردین یه ما رو نقاشی کنین که یه فیل رو خورده؟

تا حالا سعی کردین همه ستاره هارو بشمرین؟

تا حالا سعی کردین یه روباه رو اهلی کنین؟

تا حالا به کسی گفتین «یه برّه برام بکش»؟

اگه تاحالا به هیچکدوم از این کار ها فکر هم نکردین یعنی هنوز شازده کوچولو رو نخوندین.

اگه تاحالا وقتی گلی رو دیدین توی دلتون نگفتین «خوشگلید اما خالی هستید. برایتان نمیشود مرد.» یعنی هنوز نمیدونین یه گل چطور میتونه آدم رو اهلی کنه.

اگه ستاره ها براتون صدای زنگوله نمیدن یعنی هنوز نمیدونین یه صدای خنده چقدر میتونه شیرین باشه.

من با شازده کوچولو بزرگ شدم. حتی وقتی نمیتونستم خودم کتابش رو بخونم، مامانم برام سی دی صوتیش رو میذاشت و من شب ها با صدای احمد شاملو میخوابیدم که میگفت:«آقا کوچولوی من...»

بعضی کتاب هارو باید خوند؛ حتی اگه کتابخون نباشی. هدفم از این انشا این بود که بهتون بگم اگه هنوز شازده کوچولو رو نخوندین، باید هرچه زودتر دست به کار بشین. شاید آدم ها و شخصیت های توش زیاد نباشن، اما همونایی هم که هستن، هرکدوم یه قشر از جامعه یا یه اتفاق غیرقابل انکار زندگی همه ما رو نمایندگی میکنن و هرکدوم یه درس به ما میدن. درسی که اگه یاد بگیریم ممکنه خیلی به دردمون بخوره.

مثل مار که مرگ بود و نشونمون داد که گاهی بجای اینکه اون سراغ ما بیاد، ما بهش پناه میبریم.

مثل گل که یادمون داد آدم ها حتما نباید احساساتشون رو به زبون بیارن؛ بعضی ها در سکوت عشق میورزن، در سکوت شادی میکنن و در سکوت میشکنن. نشونمون داد که غرور نشانه بی احساسی نیست.

مثل روباه که بزرگ ترین درس دنیارو یادمون داد: رفاقت.

شازده کوچولو کاری میکنه گندم زار براتون معنیی فراتر از چیزی که الان هست پیدا کنه.

شازده کوچولو کاری میکنه بجای برّه یه جعبه بکشین با سه تا سوراخ.

شازده کوچولو کاری میکنه هیچوقت یادتون نره هیچ گلی گل خودتون نمیشه.

باعث میشه بفهمین:«خدا میداند آدم هارا کجا میشود پیدا کرد. باد این ور و آن ور میبردشان؛ نه اینکه ریشه ندارند؟ این بی ریشگی هم حسابی باعث دردسرشان شده!»

راستی! بنظرتون برّه گل رو چریده یا نه؟